COLLECTIVE MAPPING OF PUBLIC SPACE – NAOMI BUENO DE MESQUITA
‘All the world a stage’ is no longer a metaphor, but a reality itself. Today we witness a multiplication of staged realities. We are between realities. How do we cope with this complex reality? What strategies do we use? And how do these play out in urban public space?
Brief impression PQ plan
Naomi Bueno de Mesquita has developed an application for smart phones which allows the public to collectively explore and map the communal environment in real time. The emphasis is on searching for hiding places: where in the centre of Prague can one hide or escape the tourist hordes?
Biography
Naomi Bueno de Mesquita (1979) is a spatial designer with a Bachelor (cumlaude) in Architectural Design obtained at Gerrit Rietveld Academy, Amsterdam and a Master in Design, Art and Public Space obtained at Elisava/ Pompeu Fabra University, Barcelona. After completing her Master she worked as teacher at the Art School Estudio Nomada in Barcelona, with the subject Interventions in Public Space. Naomi has lived in different countries (Jerusalem, Amsterdam, Rome and Barcelona) for large periods of her life. Since February 2014 she is doing a PhD at KU Leuven for the European
Research Program TRADERS (short for ‘Training Art and Design Researchers for Participation in Public Space’). Her research in Multiple Performative Mapping explores collaborative forms of mapping in the construction of and debate about public space.
Manner of working
The research points to the participatory quality of performative cartography, emphasising how in particular digital mapping can be used as a tool that allows for collective co-authorship on spaces, agency and appropriation. The research is especially interested in giving voice or authorship to people who are less dominant or likely to participate in public space (issues). It questions and explores the participatory qualities of different phases in the mapmaking: the (co)creation of the legend, the mapping practice (as a mutual influencing in the making of a physical reality through digital exchange), and the representation of the map (as a conversation piece). As example; in a workshop in Venice students were asked to map practices of appropriation of public space. When a practice (such as an illegal immigrants’ selling point) was found, an sms was sent to the rest of the group, so that the other cartographers could add this finding to the legend. It enabled all members of the collective (who were scattered around the city) to reflect on their own observations and to co-author the legend.
Korte impressie PQ-plan
Naomi Bueno de Mesquita heeft een applicatie voor smartphones ontwikkeld waarmee het publiek gezamenlijk in het hier en nu de openbare ruimte kan verkennen en in kaart kan brengen. De nadruk ligt hierbij op de zoektocht naar schuilplekken: waar in het centrum van Praag kan men schuilen voor of zich onttrekken aan het toeristische geweld?
Biografie
Naomi Bueno de Mesquito (1979) is ruimtelijk ontwerper. Zij heeft een Bachelor (cumlaude) graad in Architectural Design behaald aan de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam en een Master in Design, Art and Public Space van de Elisava/Pompeu Fabra University in Barcelona. Na het voltooien van haar Master gaf ze les in Interventions in Public Space aan de Art School Estudio Nomada in Barcelona. Ze heeft langere tijd in verscheidene steden gewoond (Jeruzalem, Amsterdam, Rome en Barcelona). Sinds februari 2014 is ze bezig met een PhD bij de KU Leuven als onderdeel van het European Research Programme TRADERS (afkorting voor ‘Training Art and Design Researchers for Participation in Public Space’). Haar onderzoek naar Multiple Performative Mapping richt zich op het gezamenlijk in kaart brengen van de constructie van en het debat over de openbare ruimte.
Werkwijze
Naomi’s onderzoek spitst zich toe op de participatieve kwaliteit van performatieve cartografie. Het benadrukt hoe het digitaal in kaart brengen van ruimte gebruikt kan worden als een hulpmiddel dat gezamenlijk auteurschap van ruimte, vertegenwoordiging en toe-eigenen bevordert. Het onderzoek houdt zich in het bijzonder bezig met het geven van een stem en auteurschap aan minder dominante mensen die niet geneigd zijn zich te mengen in kwesties van de openbare ruimte. Het bevraagt en onderzoekt de participatieve kwaliteiten van de verschillende fases van het in kaart brengen van ruimte: het gezamenlijk maken van een legenda, de praktijk van het in kaart brengen (het collectief beïnvloeden van het tot stand komen van een fysieke realiteit door digitale uitwisseling) en de representatie van de kaart (als onderwerp van discussie). Bijvoorbeeld: tijdens een workshop in Venetië werden studenten gevraagd om het toe-eigenen van de openbare ruimte in kaart te brengen. Als een situatie (bijvoorbeeld een plek waar illegale immigranten hun waar verkochten) ontdekt werd, stuurden ze een SMS naar de rest van de groep zodat de andere cartografen dit konden toevoegen aan hun legenda. Op deze manier konden alle leden van het collectief, die zich verspreid hadden door de stad, reflecteren over hun observaties en delen in het opstellen van een legenda.
